Fuch fuch fuchsia
Alles was klaar: fietsen achterop de auto, broodjes gesmeerd, 'studio' schoon en de nieuwe huurders in ons appartement geïnstalleerd. Zelfs de zes mini-fuchsiaatjes, die door echtgenoot net voor de vakantie waren gestekt en dus mee moesten om hun overlevingskansen te vergroten, stonden bewaterd op de hoedenplank. Kortom we konden vertrekken. Binnen in huis geef ik mijn ouders al een dikke knuffel om te voorkomen dat de kat ontsnapt bij een afscheid op straat. Als we op weg naar de auto zijn bedenkt echtgenoot plots dat hij onze huurders toch nog even gedag wil zeggen en ondanks mijn protesten, die ergens machteloos in het trappenhuis blijven hangen, loopt hij terug. Dat had hij beter niet kunnen doen. Na een eeuwigheid wachten met zoon en kat in een auto die vol in de zon staat, gebarend door het autoruit naar mijn ouders dat ik ook niet snap waar hij blijft, slaan opeens bij mij alle stoppen door. Ik storm de auto uit, kat geschrokken bij zoon op schoot, en stuif al briese