krabbels van Do

Ik ben niet religieus, maar wel gelovig. Mijn bijbel is een boek over Chakra's. Handboek Chakra-psychologie geschreven door Anodea Judith in 1996. Ik lees het nu voor de zoveelste keer en het boek staat helemaal vol met mijn onderstrepingen, pijlen, uitroeptekens en ezelsoren. Naast middelbare tut dus ook een zweef-Miep.  Dat hel zweverige valt trouwens best mee. Ik loop over het algemeen niet  blootsvoets en  gehuld in lange gewaden   door het dorp. Ik heb beslist geen eeuwige, vergevingsgezinde glimlach op mijn gezicht met zachte, lieve, onschuldige ogen die, enigszins van de wereld, in het hiernamaals te kijken.  Nee, verre van dat, ik verstop mij meestal achter de voordeur, gluur eerst door het venster om zeker te weten dat er geen bekenden over het plein lopen, om dan vervolgens trippelend op mijn veel te hoge hakken, die na mijn 44ste plots weer favoriet zijn, richting mijn autootje te scheuren. Wegkijkend van iedereen die om een praatje verlegen zit en met een blik van

Ik ben een ouwe saaie tut. Mijn drie pubers maken mij dagelijks duidelijk dat dat zo is. Tenminste, oud......middelbaar eerder, maar dat klinkt minstens zo erg.  Een middelbare, saaie tut. Aan die leeftijd doe je natuurlijk weinig, tenzij je sterft voor je officieel de middelbaarheid bereikt, maar dat is ook weer zo dramatisch. Bovendien ken ik heel wat jeugdige middelbaren en ik zou daar ook graag bij willen horen, maar het feit dat ik van klassieke muziek hou pleit niet bepaald voor jeugdigheid, aldus puber. Nee, heel ouwe tutterig, elke ochtend dat viool, cello of piano gejengel. En als ik dan toch naar moderne muziek luister, moet het rustige, kalmerende, easy listening zijn voor de overgevoelige zenuwtjes van moeder. Hopeloos. Alleen tijdens het schoonmaken en in de auto mag het soms wat pittiger, maar de muziek van pubers en echtgenoot, daar vind ik over het algemeen geen bal aan. (Trut!) Ook erger ik mij dood aan dat eeuwige, onophoudelijke gecommuniceer via de dive