Even weg van alles
Ik had mezelf samen met mijn jongste een weekje lente in de Franse Alpen beloofd. Even weg van alles. Heerlijk luieren met een boek of met helemaal niks in een veld vol paardenbloemen en ander veelkleurig veldwild. Lange wandelingen maken over bergruggen gapend naar winterse pieken aan de horizon en zuiverende Alpenlucht opsnuiven. Zoiets. Maar het weer in de Alpen beloofde abominabel worden dus gingen we naar Drente. In plaats van een dagreis zouden we in een dikke twee uur op onze bestemming aankomen. Het vertrek voelde daardoor onwennig relaxed. Zelfs inpakken voelde anders, alsof het in een Drents bos minder erg is dan op een Franse berg, als je de overrijpe bananen thuis vergeten bent . Om de inpakstress toch iets op te voeren, besloten we met de Fiat 500 van zoon te gaan. Zijn eerste eigen auto die net twee weken voor de deur stond en ingewijd moest worden. Overtuigd dat onze bagage, inclusief poes en hond met bijbehorende uitrusting, op geen enkele wijze in dat kleine Fiatje