krabbels van Do

Het duurde even voordat alle radertjes in mijn hoofd wakker waren. Knarsend en krakend zetten ze zich in beweging en brachten de informatie die mijn oren binnenkwam naar mijn bewustzijn. Mijn droom waar ik zo even nog middenin zat was ik op slag vergeten. Ons dorp heeft een gemeentelijk omroepsysteem. Als de schoorsteenveger in de buurt is, de elektriciteit voor bepaalde tijd wordt afgesloten in verband met werkzaamheden of er zijn feesten en evenementen, dan galmt de informatie door alle straten van het dorp. Maar om kwart voor zeven ’s morgens? Het moet niet gekker worden. Het raam stond op een kier en er was, behalve de stem die door de luidsprekers tetterde, niks vreemds te horen. Geen kolkende rivieren, bulderende watermassa’s of gillende mensen. Het regende een beetje, dat wel. Toch ving ik iets op over ‘ inondation’ en ‘montez à l’étage’ en ik wist, zelfs met mijn slaapdronken kop, dat dat betekende dat er overstromingsgevaar was en dat we op de verdieping of zelfs het

Ik had het keukenhanddoekje al in mijn hand toen ik opeens een spinnenpoot ontdekte. Met een gil liet ik het handdoekje uit mijn handen vallen en nadat ik een beetje moed had verzameld pakte ik het voorzichtig aan een punt weer op. Een joekel van een zwart gevaarte verdween met een noodgang onder de keukenkastjes. De paar dagen voordat ik weer naar huis zou gaan hing ik de vaatdoeken voor de zekerheid over de eetkamerstoel en deed de afwas voorovergebogen met mijn kont naar achter om de afstand tussen de kier onder het keukenblok en mijn tenen zo groot mogelijk te houden. Ik zou pas met Kerst weer terug komen en dan was dat beest allang vertrokken of door mij vergeten, zo redeneerde ik. Ik wist toen natuurlijk niet dat wij een week later ons huisje in de bergen  onverwachts  alweer zouden betreden. Het leek juist allemaal zo goed te gaan, mijn vader herstelde heel snel van zijn tweede operatie. Hij liep drie dagen nadat hij het ziekenhuis van Grenoble had verlaten alweer paddestoe