Levensvragen en heldere inzichten

Soms word ik 's morgens wakker met het gevoel dat ik alles helemaal verkeerd heb gedaan, dat ik mezelf zwaar overschat hebt, dat mijn leven op instorten staat en dat er helemaal niemand is die mij nog leuk of zelfs maar aardig vind. Niet echt ontspannen wakker worden. Ik ben daar dan ook meestal de hele dag erna nog chagrijnig van en een tikje ongerust. 

Waarom zijn 's nachts alle zorgen toch zoveel erger, of sterker nog: heb je 's nachts plots allerlei zorgen waar je overdag helemaal geen weet van hebt?

Zouden het slechts onschuldige achterblijfsels zijn van een vergeten, nare droom? of wijst het onderbewuste je graag 's nachts op de feiten - als het bewuste even niet oplet - omdat er overdag niet naar haar geluisterd wordt? 

In dat laatste geval doe ik dus inderdaad alles verkeerd, houdt niemand van me en steven ik af op hel en verdoemenis. Ben ik me daar alleen niet bewust van, of tenminste, was ik mij daar niet bewust van, voordat de nacht viel.

Dat moet ik even verwerken.

"Natuurlijk niet, gekkie!", bezweer ik mijzelf in de spiegel. "Je weet heus wel dat je enorm geliefd ben, alles fantastisch doet en er nog een heleboel meer geluk, liefde en rijkdom voor je in het verschiet ligt." Maar toch.....

Ik sla mijn chakra-boek er maar weer eens op na.

Het 5e chakra, communicatie, je eigen waarheid vertellen. Ben ik wel zo eerlijk tegen mezelf? Ben ik wel waar ik zijn wil? Doe ik wel wat ik doen wil? Echtgenoot hoort het allemaal geduldig aan, een gevoel van opkomende paniek onderdrukkend. Daar gaan we weer. Alles moet anders. 

Soms heb ik opeens van die heldere inzichten - dat overkomt me eens in de zoveel jaar - en dan weet ik gewoon zeker dat er iets moet veranderen. Dan neem ik plotseling ontslag of wil ik pertinent nog een kind. Dan moet ik opeens verhuizen, emigreren of begin eigenwijs mijn eigen zaak. In het beste geval heb ik mijn zinnen gezet op een 5 persoons camper of een Zwitserse witte herder. En als ik eenmaal weet wat ik wil, dan bijt ik me er als een pitbull in vast. Stukje bij beetje probeer ik de weerstand af te breken van enkele dierbaren om mij heen die minder enthousiast zijn over dit nieuw verworven inzicht, want........ Ik wil het, ik wil het, ik wil het.

Gelukkig is echtgenoot aardig te porren voor nieuw avontuur, als hij ze al niet zelf bedenkt, maar het komt ook voor dat we compleet op een andere golf zitten. 

Zoals die keer dat ik dolgraag die 2 snoepige Husky puppy's mee naar huis had willen nemen, die zo sneu in een hok bij de doe het zelf annex dierenwinkel lagen en hij tot mijn schrik bijna 5 kippen had gekocht. Of toen ik kost wat kost nog een zusje wou maken voor mijn drie nog heel erg jonge spruiten, terwijl hij al maanden op zijn tandvlees liep met een alles verwoestende baby-moeheid. 

Er kwamen geen Husky's en geen kippen. Er kwam ook geen zusje, al was dat met enige bemoeienis van boven. 

Veel van mijn heldere inzichten zijn overigens wel tot daden omgezet en - moet ik zeggen - hebben zelden tot spijt geleid, zelfs al zijn de meeste wat troebeler geworden gaandeweg en vervangen door nieuwe inzichten. Voorlopig verdrijf ik mijn onrust nog even met het verschuiven van meubels en het herinrichten van de diverse kamers, maar ik voel het aan mijn ongemakkelijke nachten........het wordt weer eens tijd voor iets nieuws.