vernederingen
De dag dat wij weer voor een paar dagen naar Autrans zouden vertrekken had mijn jongste zoon ’s morgens nog zijn mondeling Frans. Een week eerder deed hij al het schriftelijk examen en naar eigen zeggen was dat een drama. Een Franse tekst schrijven met inleiding, diverse hoofdstukken en conclusie doorspekt met hoogdravend Frans geleuter over oersaaie onderwerpen en dichters en schrijvers uit de middeleeuwen is niet helemaal zijn afdeling. Hij stond dan ook niet te trappelen voor zijn mondeling. Een paar weken van te voren was hij begonnen met het lezen van de verplichtte literatuur, tenminste een deel ervan, de rest moest met samenvattingen en recensies gecompenseerd. Hoe herkenbaar! Als moeder mag je daar natuurlijk geen adviezen over geven en dat deed ik dan ook maar mondjesmaat. Eigenlijk pas toen de tijd begon te dringen. Zoon stelde zich van tevoren voor hoe hij een uur lang zou worden vernederd door een zure, stijve middelbare overgangstrut gefrustreerd door hormonen (