examens

Na anderhalf uur lang elke 2 minuten de internetsite waar de examenresultaten zullen worden gepubliceerd te hebben ververst zonder resultaat, bestellen dochter en ik van lieverlee onze 4de bak koffie maar. Dochter zit inmiddels te stuiteren op haar stoel en herhaalt tot irritants toe, als een dolgedraaide opwindkabouter, een kinderachtig Frans deuntje. Ze is al sinds 6 uur op om de goedkoopste trein uit Toulouse te kunnen nemen en heeft zodoende weinig geslapen. Tezamen met de cafeïne en de adrenaline heeft dat een indrukwekkende hyperexpressieve uitwerking dat vervolgens ook op mijn zenuwen een behoorlijke aanslag is. We zitten op een terrasje in Carcassonne en ik ververs nog maar eens de site.

Ik weet nog steeds niet helemaal precies hoe het Franse schoolsysteem in elkaar zit, maar heb intussen wel voor alledrie mijn kinderen de grenzen ervan opgezocht.

Zo was mijn oudste zoon de eerste op het collège die, tot grote ontsteltenis van de leraren die het liefst nog met veer en inkt in schoonschrift schrijven, een computer in de klas mocht gebruiken vanwege zijn dyslectie. Nu doet hij een fotografie-lyceum in Montpellier, waar hij de hele week intern verblijft, omdat het 2 uur rijden van huis is. 

Mijn jongste zoon is juist permanent thuis, omdat hij het Spaans benauwd kreeg op school en hij liever thuis achter de computer via een officieel erkende online-school zijn lessen doet. Dat gaat zó goed en efficiënt dat hij dit jaar zowel het eerste als het tweede jaar van het lyceum heeft afgerond. 

Mijn dochter mocht wegens ziekte het laatste jaar van het lyceum, waar zij literatuur deed, verdelen over twee jaar, 4 vakken het ene jaar en 3 vakken het volgende jaar. Die laatste drie vakken besloot ook zij thuis te doen, wat voor haar inmiddels Toulouse was. Tussen alle feesten, affaires en horeca werk door, ging dat iets minder efficiënt en dat is heel subtiel uitgedrukt.

Aangezien in Frankrijk de examens (Baccalauréat) over de laatste twee jaar van het lyceum worden verdeeld, kon het dus gebeuren dat zowel mijn beide zoons dit jaar examen deden, de één een tussen-examen dat BEP wordt genoemd, de ander alvast een eerste deel van de BAC, als mijn dochter die het laatste resterende deel van de haar BAC deed.

Lurkend aan mijn vierde bak koffie krijg ik een smsje van mijn zoon uit Montpellier. Hij heeft net officieel te horen gekregen dat hij zijn BEP photographie heeft gehaald. Hij doet er erg luchtig over, had niet anders verwacht en heeft er dan ook weinig adrenaline aan verspilt. Geen trompetgeschal of gejubel, hij is met zijn stage bezig en heeft geen tijd voor die onzin.

Bravo quand même!

Vervolgens komt híj notabene met het bericht dat mijn dochter haar Bac literature ook heeft gehaald. Hij kijkt blijkbaar op een andere website dan wij, bijdehandje, en weet dus het nieuws te brengen waar wij al anderhalf uur op zitten te wachten.

De vreugde is er niet minder om! 

Ook dochter had er wel op gerekend dat ze geslaagd zou zijn, want na veel rekenwerk was duidelijk dat haar uitmuntende cijfers van een jaar eerder doorslaggevend zouden zijn, maar naarmate deze dag dichterbij kwam werd ze er toch wat onzekerder over. Ze had ook nog haar examen badminton gemist (de helft van het sportexamen) dus haar cijfer voor zwemmen (de andere helft), zou nu door tweeën worden gedeeld. 

Franse logica. 

Bij een door de online-school aangewezen Lyceum in Carcassonne kan ze haar officiële papiertje ophalen. Het blijkt een vrij strenge katholieke school waar bijna alle meisjes een rok over de knie dragen en waar mijn dochter met véél te korte korte broek, waarbij weinig aan de fantasie wordt overgelaten, behoorlijk uit de toon valt. We weten dan ook niet hoe snel we weer weg moeten komen zodra ze het papiertje in handen heeft.

Schaterlachend en luid meezingend met de Hollandse smartlap die uit de cd-speler van mijn auto klinkt rijden we terug naar huis. Dochter gaat een feestje bouwen met haar voormalige klasgenoten en ik ga even bijkomen in de hangmat.

Echtgenoot en mijn jongste mengen zich ondertussen in de jetset van Ibiza. Dat was zomaar een spontane vierdaagse reis, omdat de vliegtickets zo goedkoop waren. Zij ontvangen al onze jubelberichten met ontspannen afstand. De uitslagen van de prestaties van deze jetsetzoon zijn pas een week later.

Morgen dus.

Nog even zweten.