Er was eens ...

Er was eens een meisje uit Amstelveen dat zich een weg door haar middelbare school had gespijbeld, maar ondanks dat tóch haar vwo examen haalde. Ze liet zich niet ontmoedigen door haar gebrek aan studiedrift en begon enthousiast aan de faculteit bouwkunde in Delft.

Er was eens een jongen uit Amsterdam die na wat omzwervingen uiteindelijk zijn vwo diploma wist te bemachtigen en zich inschreef voor een studie industrieel ontwerpen. Na een jaar wachten onder de Portugese zon op een positieve inloting bedacht hij zich. Hij at zijn inschrijving op en melde zich aan voor de studie bouwkunde in Delft.

Het eerste jaar werden de groepen op alfabet in gedeeld en zo kwamen de jongen en het meisje wiens achternaam beide met een M begon elkaar tegen. Er waren nog veel meer M-en in de groep, zoals de wat oudere M die al advocaat was, maar had besloten liever architect te zijn, de twee M meisjes die het hele jaar schor praatten vanwege de heftige ontgroenings-praktijken van hun vereniging en de M jongen uit het Westland die alles ‘strak’ vond wat leuk was. 

Naast de advocaat was ook de jongen uit Amsterdam door zijn omzwervingen en de Portugese zon een paar jaar ouder dan de rest en hij voelde zich dan ook een flink stuk wijzer. Hij sliep de eerste weken in een tent, omdat hij nog geen kamer had, reedt rond in een oude Audi en bezorgde post om in zijn onderhoud te voorzien. Hij was gewend zijn eigen sores op te knappen en droeg zijn schoolboeken nonchalant in een boodschappentas.

Het meisje was nog pril in haar volwassenheid en droeg haar haar een beetje sloom voor haar gezicht om zich tegen de boze buitenwereld te beschermen. Ze had een mooie kamer die al ver voor aanvang van de studie door haar ouders was geregeld, had al maanden rijles nog zonder succes en hoefde zich dankzij de ouderlijke bijdrage over haar levensonderhoud niet erg druk te maken.

Toen de jongen ontdekte dat het meisje elk weekend naar Amstelveen terugging stelde hij voor dat ze met hem mee kon rijden. Dat wilde ze wel, al was ze enigszins verontwaardigd toen bleek dat hij de helft van de kosten voor de rit van haar vergoed wilde hebben. Het feit dat zo’n rit geld kost was sowieso nooit echt bij haar opgekomen en bovendien vond ze dat als hij toch die kant op moest, ze dan net zo goed gewoon bij hem kon instappen. Galant was in ieder geval anders.

Zij vond hem een arrogante sukkel en hij vond haar een verwende trut, toch bouwde zich voorzichtig een band op tijdens die autoritjes. Er werd veel gelachen en regelmatig gemopperd, er werd af en toe gehuild en onhandig getroost. 

Samen met de Westlandse M die alles strak vond gooiden ze er met hun pet naar, dat eerste project en met zijn drietjes gingen ze naar Barcelona.

Het meisje zocht de jongens op in Engeland waar zij een uitwisselingsproject deden. Behalve de regelmatige ruzies over haar slechte rookgewoonte dronken de jongen en het meisje ook gezellig samen cocktails tijdens ‘happy hour,’ terwijl de Westlandse M met zijn strakke vriendin op souvenierjacht was.

Toen zij na haar propedeuse door een onverminderd gebrek aan studiedrift besloot een tijdje te stoppen met bouwkunde hielden ze toch contact, zelfs toen zij naar Amsterdam verhuisde. Sterker nog, ook hij verhuisde terug naar Amsterdam. 

Twee jaar nadat ze elkaar tussen de bouwkundige M-en hadden ontdekt kuste hij haar. 

Het was in een jazzy kroeg in Amsterdam, ze hadden veel te veel gedronken en hij rookte een sigaretje met haar mee. Ze beloofden elkaar plechtig dat het niets te betekenen had, ze hadden ieder hun eigen liefdesleven en ze hielden erg van hun vrijheid.

Maar toen ze twee jaar na die eerste kus samen op stage gingen bij een château in de buurt van Bordeaux, mochten ze allebei in de toren verblijven. Het was een joekel van een vierkante toren waar zich een heel huis in bevond en vanaf dat moment woonden ze samen. 

Als stel zwierven ze van huis naar huis in Amsterdam en als stel woonden ze samen in Saint Tropez. Een paar jaar later, hij mocht zichzelf inmiddels ingenieur noemen, was het daar, op een heuvel aan de baai, dat de arrogante sukkel de verwende trut op zijn knieën ten huwelijk vroeg.

Ze verhuisden naar Leiden en begonnen samen hun eigen architectenbureau. 

Tot grote verbijstering van de jongen werd het meisje niet lang daarna overspoeld door een alles overheersende kinderwens-tsunami. Na een half jaar intensief gedram ging hij overstag, niet wetende dat deze hormonale tsunami voorlopig nog lang niet uitgeraasd zou zijn. Met de nog onzichtbare belofte van nieuw leven in haar buik kochten ze twee ringen bij de Kijkshop en boekten een niet al te dure dag bij het stadhuis van Leiden.

Het was een vrolijke zonnige lenteochtend die 28ste mei toen ze met vrienden en familie door de straten van de stad richting raadhuis liepen. Onder begeleiding van de bruidsmars, live op de piano gespeeld door een toenmalige zwager, gaf de vader van het meisje haar knarsetandend weg aan de Amsterdamse vlegel. Zus, vriendin, vriend en Westlandse M waren getuigen toen ze elkaar luid en duidelijk het ja-woord  gaven.

Die vreselijke ringen mochten na twee weken af, maar.......

Drie kinderen, een zooitje katten, een verhuizing, een emigratie, een hoop heibel, veel lol en intense innigheid later.....

Leefden ze nog lang en gelukkig nu al 20 jaar samen.