de herfst van mijn leven
Ik ben deze week weer een jaartje ouder geworden en dat is helemaal niet erg. Sterker nog dat is fantastisch! Weer een jaartje wijzer, weer een jaartje meer levenservaring. Je moet er toch niet aan denken eeuwig 20 te blijven. Elke dag weer al die kerels van je afslaan, dat stomme gefluit van die bouwvakkers. Nee, ik ben reuze blij dat dat allemaal achter de rug is. Of 30, stel dat je eeuwig 30 bleef, ik zou krankzinnig worden van al die duizenden poepluiers die ik nog steeds aan het verschonen was en dat getut met die snoezige peuters die nog niet in staat zijn een grote bek terug te geven. Sáái! Nee, doe mij maar lekker 47. Natuurlijk is het wel een beetje jammer dat blessures tegenwoordig niet meer zo snel genezen als 20 jaar geleden. Dat als ik mijn duimgewricht forceer bij het veranderen van de versnellingen op mijn fiets, om maar iets te noemen, dat ik daar dan vervolgens nog maanden mee rond loop, net als met die enkel en die pols. Maar om daar nou over te gaan z