de zeiklijn
Ik wil net de eerste hap van mijn carpaccio de bœuf nemen als ik zoon aan de lijn krijg. Hij is helemaal over de rooie. Hij wil een rekening met creditcard openen bij een bank, maar omdat hij nog geen 18 is, moeten zowel vader als moeder daarbij aanwezig zijn. “Beláchelijk.” Bovendien is de bank in het weekend alleen op zaterdagochtend open. “Ze snappen toch wel dat hij in Montpellier op school zit en dus met zijn ouders niet anders dan op zaterdagmiddag of zondag langs kan komen??” Voorzichtig begin ik uit te leggen dat dat redelijk normaal is voor een bank, maar voor ik mijn zin af kan maken moppert hij al geërgerd dat ik het ook echt áltijd voor de ander moet opnemen. Vermoeid hangt hij op, "laat maar." Een beetje beduusd hervat ik mijn lunch. Tegen het eind van de middag zwaai ik echtgenoot uit die richting de Dordogne vertrekt voor een werkbezoek de volgende ochtend. Onderweg zal hij nog even langs dochter in Toulouse rijden om bij haar een tweepersoons matras