krabbels van Do

Het was weer geinig getimed van mijn vader, dat hij met loeiende sirenes de berg af moest richting het  hôpital  in Grenoble op onze trouwdag. Ik zat met dochter onder de luifel van een café in Carcassonne stiekem een sigaretje te roken. In plaats van in verzet te komen tegen deze foute gewoonte van haar, conformeerde ik mij zwakjes onder het motto  if you can’t beat them, join them.  Zij had die dag haar eindexamen sport. Notabene.  Die ochtend had ze al baantjes gezwommen en een pop van de verdrinkingsdood gered. Dat ging verbazingwekkend goed, wetende dat ze welgeteld één keer had geoefend dit jaar. Die middag zou ze badmintonnen. Maar nu haasten we ons hals over kop en een beetje in paniek terug naar huis waar ik in alle staten wat spullen in een tas smeet en samen met echtgenoot in 5 uur door de stortbuien (het zal ook nooit eens meezitten met dat kloteweer) naar het alpenziekenhuis reed. De kinderen bleven verward en bezorgd achter en van badminton...

Er was eens een meisje uit Amstelveen dat zich een weg door haar middelbare school had gespijbeld, maar ondanks dat tóch haar vwo examen haalde. Ze liet zich niet ontmoedigen door haar gebrek aan studiedrift en begon enthousiast aan de faculteit bouwkunde in Delft. Er was eens een jongen uit Amsterdam die na wat omzwervingen uiteindelijk zijn vwo diploma wist te bemachtigen en zich inschreef voor een studie industrieel ontwerpen . Na een jaar wachten onder de Portugese zon op een positieve inloting bedacht hij zich. Hij at zijn inschrijving op en melde zich aan voor de studie bouwkunde in Delft. Het eerste jaar werden de groepen op alfabet in gedeeld en zo kwamen de jongen en het meisje wiens achternaam beide met een M begon elkaar tegen. Er waren nog veel meer M-en in de groep, zoals de wat oudere M die al advocaat was, maar had besloten liever architect te zijn, de twee M meisjes die het hele jaar schor praatten vanwege de heftige ontgroenings-praktijken van hun vereniging en...