Berusting
Het is officieel, we zijn gescheiden. Afgelopen week hebben we de handtekeningen onder de akte van berusting gezet. Berusting. De advocaat waarschuwde ons vooraf dat we nu niet meer terug konden, maar op mans vraag of we wel weer mochten trouwen kon hij met een brede glimlach bevestigend antwoorden. Na het formele gedeelte gingen we de kroeg in bij de Westeinderplasssen aan de Côte d’Aalsmeer, om via een restaurantje op de boulevard van de Uithoornse Rivièra naar mijn landgoedje, pied dans baggersloot, te slenteren. Alle geconsumeerde wijn werd daar, op de lounge-bank onder de luifel, soigneus met whisky afgetopt. Scheiden is best een intense bedoening, dus deze dag moest op gepaste wijze doorleefd worden. Mans intentie om die avond nog terug te fietsen naar zijn moeder in het Slotervaart-arrondissement (een tocht van een klein uurtje, ondanks de ‘assistance’) begon steeds onverantwoorder te worden en zodoende bleef hij slapen in het logeerbed op zolder. Geen filmscènes met woestwilde