krabbels van Do

Of je nou klimaatdrammer bent of klimaatscepticus, dat Zeus een beetje chagrijnig is de laatste tijd kan toch niemand ontgaan zijn. Voor de derde keer in nog geen anderhalf jaar sloeg deze stormgod ook in onze Aude-vallei weer toe, met een stortvloed aan hemelwater en een furieuze rivier. Gloria, noemde hij zijn daad dit keer. Humor heeft ie wel. De ' Aude ' bleef maar stijgen tot wel dertien keer haar oorspronkelijke volume, denderde onbehouwen onder de eeuwenoude brug van ons vestingdorpje door en nam in haar razernij betonnen hekwerken, vuilniscontainers, buitenmeubilair en losgerukte bomen mee. Ver buiten haar oevers zette zij straten onder water en stroomde onbeschaamd de lagergelegen woningen binnen.  Twee dagen lang was 'code rouge’ van kracht met het advies binnen te blijven en de informatiekanalen te volgen. De departementale hoofdweg dat ons dorp verbindt met de rest van de wereld werd naar beide kanten toe afgesloten, we konden nergens meer heen. Een soort o...

Een oogontsteking en een venijnige hoofdpijn hebben me geveld. Verslagen lig ik op de bank met een doekje voor mijn ogen. Wat een glorieus begin van het nieuwe jaar.  Voordeel is dat ik vrij moeiteloos mijn eerste wijnvrije dag heb volbracht. Sporten daarentegen, schiet er een beetje bij in, al heb ik wel tijd om na te denken over een plan van aanpak. Sporten heeft bij mij iets meer hindernissen dan alleen het luie lijf in beweging zetten. Het fenomeen sportschool zou zelfs wel eens een onoverkomelijke hindernis kunnen zijn. Met een genetisch gebrek aan de sociale, spontane, makkelijke babbel, voel ik er niks voor om tussen allerlei pittige, strakgeklede sportievelingen in een muf zaaltje te gaan hupsen, strekken en hijgen om vervolgens na afloop beleefd over groentesapjes of het weer te moeten kletsen. Bovendien hou ik niet van vaste tijden en wil ik eigenlijk ook niet eerst in de auto stappen om in het donker over een kronkelweg naar mijn Pilatesles of Fresh bodypump te rijd...

De heldere ochtendzon verwarmt door het raam heen behaaglijk mijn huid. I k zit  lekker op de bank,  benen op het kleine koffietafeltje,  tevreden pruttelende poes op schoot en een zondags-jazzmuziekje op de achtergrond. Alle feestdagen zijn achter de rug. Heerlijk.  Het zijn oprecht gezellige dagen geweest, ik kan niet anders zeggen, gemoedelijk, ontspannen en smakelijk. Toch voelt het elk jaar weer heerlijk licht en vrij als de laatste week van december voorbij is en een nieuw jaar aangebroken. Dit jaar ga ik, nu écht, mijn wijnconsumptie bijstellen, bovendien ga ik meer sporten, mijn hart nog vaker volgen en verder alles net even beter, handiger, efficiënter, minder of meer doen dan vorig jaar. Al die gemotiveerde plannen geven het euforische gevoel dat alles het komend jaar helemaal goed gaat komen. Vooral nu het nog voornemens zijn en er nog even geen doorzetting nodig is voelt dat erg lekker. Het 'goedevoornemensjaar' begint tenslotte pas op 2 januari of eig...